zwątpienie... i inne rozterki

uhh... zaczynam w siebie wątpić.. czy to co teraz robię, o co walczę ma sens.. czy warto spełniać swoje marzenia, czy lepiej poczekać nabrać doświadczenia.. nie wiem.. brnę przez morze papierów do wypełnienia i załatwienia z tą dotacją na własną firmę.. niby mam szanse ale.. jestem w mniejszościowej grupie i o tym doskonale wiem tym bardziej się staram, by było wszystko jak najlepiej napisane, dopięte na ostatni guzik.. wiem że mój pomysł z pracownią i sklepem ma sens.. tylko że markę wyrabia się długo, długo też zdobywa się doświadczenie.. ale co nie lepiej motywuje niż własna działalność.. jeszcze nie mogę, jeszcze nie mam czasu, by jeździć na spotkania, uczyć się od lepszych ode mnie, podpatrywać, dotykać.. jeszcze dzieci za małe, ale już niedługo.. Bruś ma już roczek, Wojo już trzy. Rosną dzieci więc teraz czas na mnie na mój rozwój.. wiem niby zaczęłam od końca, najpierw dzieci potem kariera, ale mi taki układ odpowiada. Szczególnie że moją pasję mogę przekazać, zaszczepić w moich dzieciach (no kurs tkacki w piątym miesiącu ciąży z Brusią to był wyczyn, mała ma zacięcie do niteczek :})

Strach.. przed nieznanym, przed porażką.. zwątpienie czy potrafię.. nie wiem czy nie porywam się z "motyką na słońce" ale jak nie spróbuję to się nie przekonam prawda? a jeżeli jest nawet nikła szansa by dostać kasę na start to czyż nie warto się postarać i spróbować? niech mnie ktoś kopnie.. bo zwariuję!